Nederlandaĵoj, ĉapitro 1 / Cose olandesi, capitolo 1

Nu, kia estas mia vivo ĉi tie? Stranga, iom freneza, ofte konfuza, tamen ne malbona... nur necesas iom da tempo por alkutimiĝi al la novaĵoj. Unue mi devis lerni serion de aferoj (kiu certe ankoraŭ ne elĉerpiĝis!): kiel funkcias la Mac komputilo, kiel respondi al la oficeja telefono, kaj ĉefe kiel ne timi ĝian sonon kvazaŭ antaŭsigno de baldaŭa tragedio, la nomojn de la oficistoj kaj sur kiu sidloko ĉiu el ili kutimas sidi dum la kafopauzo (iuj tradicioj estas sakraj!), amason da pasvortoj, ktp.
Due, mi devis rezigne trankviliĝi, komprenante ke plendi aû koleriĝi pro la vetero ne helpas. Mia avo ĉiam diras: "Se pluvas, ni faru same kiel la Francoj... ili lasas pluvi!" Kaj mi faros kiel la Nederlandanoj: mi lasos pluvi, kaj prifajfos tion... eĉ se estas iom malfacile kamufliĝi kiel nederlandanino kiam sur mia pluvmantelo estas la skribaĵo "Junuloj por Torino"!
Kroma afero pritraktinda estas havi socian vivon ekster la Centra Oficejo, kaj ekster Facebook... Tio estas ja problemo, ĉar mi estas tiom timida kiom pigra, kaj certe tio ne helpas por pliigi miajn sociajn rilatojn, eĉ pli en fremda lando. Unu rimedo kiun mi trovis, por la momento, estas aliĝi al grupo de Roterdamo en Couchsurfing.org, kiu bonŝance sufiĉe aktivas, kaj ofte organizas aranĝojn. Mi partoprenis al kelkaj, sed mi ankoraû ne scias ĉu mi vere ŝatis... Certe mi ŝatis iun ejon kie ni estis, Poortgebouw, kiun verŝajne mi oftes vizitos.
Por fini, ankoraû mi estas serĉante hobion por mia libera tempo, kaj instruiston de la nederlanda lingvo. La virino kiu sin ofertis malaperis, kaj do mi ankoraû ne havis leciojn.
Por la momento estas ĉio. Mi klopodos verki pli ofte, ekde nun, sed mi promesas nenion, ĉar eble (kaj espereble!) mi estos okupita de ĉiuj tiuj nederlandaĵoj. :)



Beh, com'é la mia vita qui? Strana, un po'pazza, spesso confusa, comunque non brutta... ci vuole solo un po' di tempo per abituarsi alle novitá. Prima di tutto ho dovuto imparare una serie di cose (che certamente non si é ancora esaurita!): come funziona il computer Mac, come rispondere al telefono dell'ufficio, e soprattutto come non temere il suo suono quasi fosse il segnale di un'imminente tragedia, i nomi degli impiegati e in quale posto ciascuno di loro si siede d'abitudine durante la pausa-caffé (certe tradizioni sono sacre!), un mucchio di password, e cosí via.
In secondo luogo ho dovuto mettermi il cuore in pace, capendo che lamentarsi o arrabbiarsi a causa del tempo non aiuta. Mio nonno dice sempre: "Se piove, noi facciamo come fanno i Francesi...lasciano che piova!" E io faró come fanno gli Olandesi: lasceró che piova, e me ne infischieró... anche se é un po' difficile camuffarmi da olandesina, quando sul mio impermeabile c'é la scritta "Giovani per Torino"!
Un'altra questione da trattare é come avere una vita sociale al di fuori dell'ufficio e di Facebook. Questo é un bel problema, dato che sono tanto timida quanto pigra, e questo certo non aiuta ad ampliare le mie relazioni sociali, tanto piú in terra straniera. Uno dei rimedi che ho trovato, per il momento, é stato di iscrivermi al gruppo di Rotterdam su Couchsurfing.org, che fortunatamente é abbastanza attivo e spesso organizza degli eventi. Sono stata ad alcuni di essi, ma non so dire se veramente mi siano piaciuti, certo mi é piaciuto uno dei posti in cui siamo stati, il Poortgebouw, che penso frequenteró spesso.
Infine, sto ancora cercando un hobby per il mio tempo libero, e un insegnante di lingua olandese. La ragazza che si era offerta é poi sparita e cosí non ho ancora fatto lezioni.
Per il momento é tutto. Cercheró di scrivere piú spesso, d'ora in poi, ma non prometto nulla, perché forse (si spera!) saró occupata da tutte queste cose olandesi. :)