Mi ne ŝatas esti filmata. Mi dirus ke mi havas kvazaǔ fobion. Kiam Chuck petis al mi intervjuon por prezenti mian agadon kiel volontulo de TEJO, mi bezonis tutan tagon por prepariĝi, kaj subtenan brakumon antaǔ la komenco. Certe mi ne estis devigita akcepti la intervjuon. Tamen, foje bonas ankaǔ fari ion kontraǔ nia propra emo. Kaj nun, rigardante la filmeton, mi pensas ke ĝi ne estas tiom aĉa... Eble mi ne havos sukcesan estontecon en la mondo de la spektaklo, eble mi ne estas la plej senĝena knabino en la mondo... kaj do?
Non mi piace essere filmata. Direi che ho quasi una fobia. Quando Chuck mi chiese un'intervista per presentare la mia attivitá come volontaria della TEJO, ho avuto bisogno di un'intera giornata per prepararmi psicologicamente, e anche di un abbraccio di sostegno prima di cominciare. Certo non ero obbligata ad accettare l'intervista. Peró qualche volta fa bene anche fare qualcosa contro la nostra volontá. E adesso che riguardo il filmato penso che non sia venuto cosí male... Forse non avró un futuro nel mondo dello spettacolo, forse non saró la ragazza piú disinvolta del pianeta...e allora?
